Voordat de verbouwing überhaupt kon starten, had het Theater vanzelfsprekend hulp nodig bij de financiering. Lees hieronder wie we hiervoor benaderden en wat zij voor ons heeft betekend.
Deze week aan het woord: Ria Frowijn, wethouder van o.a. Cultuur
Zou u iets over uzelf willen vertellen?
Ja, dat wil ik heel graag! Mijn naam is Ria Frowijn, en ik ben nu twee jaar wethouder, onder andere voor cultuur. Cultuur is een grote motivatie voor me geweest om wethouder te worden. Mijn achtergrond ligt in het onderwijs, kunst en cultuur. Ik heb verschillende opleidingen en functies gehad, steeds met een culturele insteek. Daarnaast heb ik als zangeres veel podia betreden voor klassieke muziek, waaronder veertig jaar in de Domkerk in Utrecht, waar ik als altsolist grote werken heb uitgevoerd zoals de Hohe Messe Solo, de Matthäus Passion, Requiem van Mozart, noem maar op. Dus ik ben vanuit hart en nieren een onderwijs- en kunstmens.
Indrukwekkend! Welke band heeft u met het theater?
Het theater heb ik eigenlijk pas echt ontdekt toen ik niet meer in Utrecht werkte. Mijn cultuurachtergrond bracht me eerder vaak naar plekken als TivoliVredenburg, Stadsschouwburg en het Concertgebouw, maar in Houten ben ik begonnen met het ontdekken van lokale kunst, muziek, theater en film. Vooral de creatieve cursussen voor 50-plussers waren een eyeopener voor mij; ik heb eraan meegedaan en vond het prachtig om theatraal en dansant bezig te zijn met gelijkgestemden. Dat schept ook een bijzondere band: je komt elkaar nog steeds tegen op straat, bij de markt of in de supermarkt, en deelt iets unieks samen. En dat wordt dus mede dankzij Aan de Slinger. Toen onze kinderen jong waren, zijn wij naar de eerste theater- en muziekvoorstellingen hier in het Gemeentehuis geweest. Vervolgens werd het theater gebouwd en inmiddels ga ik heel graag naar Herfststukjes en Lente-Uitjes (jeugdtheater in de vakanties, red.) met mijn kleinkinderen. Dus de hele serie kindervoorstellingen heeft ook altijd heel veel aandacht gehad.
Op welke manier was u betrokken bij de verbouwing?
De verbouwing kost natuurlijk veel geld en het gebouw is van de gemeente. Het theater levert zelf ook een financieel aandeel, maar voor een bedrag van vijf ton heeft het theater financiering nodig. Dat betekent dat de gemeenteraad moet instemmen en dat het besluit goed onderbouwd moet zijn, inclusief hoe de terugbetaling gaat verlopen. Het theater heeft een solide exploitatie, maar moet wel aantonen dat de inkomsten kunnen worden verhoogd. Ik heb het besluitvormingsproces voorbereid en begeleid, en het succes was dat de raad instemde. Maar dan begint het pas… Ik vind het heel inspirerend, spannend en haast magisch om de verbouwing te zien vorderen.
Wat vond u het spannendste moment tijdens het project?
Iedere keer dat ik binnenkom, vind ik het spannend om te zien wat er nu weer veranderd is. Kun je door het stof heen nog wel zien wat het gaat worden? Vooral die boogvormige constructies en het hijsen van zware balken zijn indrukwekkend. Het was even schrikken na de gebeurtenissen met die parkeergarage in Nieuwegein die instortte, maar gelukkig heb ik veel vertrouwen in de begeleiders, constructeurs en aannemers. Toch geeft het altijd een spannend gevoel. De eerste keer dat ik in de zaal ga zitten, ga ik dan op het nieuwe balkon zitten? Natuurlijk doe ik dat!
Wat heeft u meegekregen van de verbouwing zelf?
Ik heb regelmatig een kijkje genomen tijdens de verbouwing. Na de zomervakantie ben ik met een paar nieuwe collega’s meteen het theater gaan bekijken en ik heb ook bijeenkomsten in het theater. Soms loop ik even binnen, en ik praat dan graag met de mensen die aan het werk zijn. Ik moet zeggen dat ik ook de interviews, waar ik nu dus zelf ook aan mee mag doen, heel erg origineel vond en ik zou nog de tip willen geven om er een boekje van te maken. Want als je ziet wat het allemaal betekent, zowel voor de medewerkers als voor de mensen die het maken, dan is dat een prachtig tijdsdocument. Ik denk bijvoorbeeld aan het team van Van Hengstum, dat ook heel veel met muziek doet in Houten: die zien straks in de Theaterzaal hun familie weer optreden. Dat maakt het heel bijzonder en persoonlijk.
Wat vindt u ervan dat het theater is uitgebreid tot bijna 400 stoelen?
Ik vind dat Houten dat verdient! Houten breidt uit, en er komen nog bijna 5000 huizen bij. Nu is het zo dat onze dansscholen al niet meer in de zaal passen. Dus dan moeten de jonge dansers drie, vier keer optreden achter elkaar of uitwijken naar andere zalen in de regio. Datzelfde is met de andere grootschalige, amateuristische kunstbeoefening. Dus we kunnen er met elkaar gewoon veel meer plezier van hebben als de zaal meer stoelen heeft of er aanvragen voor congressen zijn. Ik moet zeggen dat ik vaak teleurgesteld ben als ik denk: nu heb ik een avond vrij, nu wil ik naar het theater, maar dat het dan is uitverkocht. En dat is natuurlijk geweldig voor het theater. Maar een beetje meer ruimte zorgt ervoor dat je niet de eerste dag als het programma in de verkoop gaat, alles moet scoren en achter je computer moet blijven zitten om dat voor elkaar te krijgen. Dat gun ik ook de inwoners. Want ik gun ze vooral om zich te verwonderen aan cultuur en de kunsten, van mensen en voor mensen, elkaar te ontmoeten. En dat doet het theater voor mij áltijd, dat doet muziek, dat doet cultuur, dat doen de kunsten: je opgetild voelen. En daar toch met nieuwe intenties, met nieuwe gedachten weer weg te gaan en natuurlijk een hele leuke avond uit gehad te hebben.
Welke voorstelling zou u willen zien vanaf het tweede balkon?
Als muziekliefhebber kijk ik erg uit naar het Matanghi Quartet. Ook ga ik naar “Lang zal hij leven”, een voorstelling die maatschappelijke thema’s op een theatrale manier behandelt, wat voor mijn werk ook heel relevant is. En dan natuurlijk het Sinterklaasverhaal, daar zit ik met mijn kleinkinderen! Verder verheug ik me op “Future Citizens,” een voorstelling die community arts combineert met interactie en actuele thematiek. Je mag bewegen, roepen, lachen en je bent volledig onderdeel van het verhaal. Zo’n voorstelling verrijkt je en biedt iets wat je thuis niet hebt.
Heeft u nog een boodschap aan de inwoners van Houten?
Wat ik Houten zo gun, is dat we klaar zijn voor de toekomst. Met een betekenisvolle plek waar meer mensen kunnen zijn, waar educatie een plek heeft en waar we, kijkend naar de open plek tussen het Gemeentehuis en het Theater, uitkijken naar een nieuw Huis van Houten. Ik ga er vanuit dat het een THUIS van Houten wordt. Dat gun ik al onze huidige en nieuwe inwoners.
Interview: Suzan Linde, Publiciteit & Marketing Aan de Slinger
Update verbouwing
Vandaag leest u de laatste update over onze verbouwing. Niet dat we helemaal klaar zijn, maar ik sluit mij aan bij het laatste interview met onze wethouder Ria Frowijn. Afgelopen week is er verder gewerkt aan de afwerking. De plek waar de technici zitten en waar zij de voorstellingen begeleiden is helemaal ingericht en de kabels kunnen worden aangesloten. Vandaag zijn de gordijnen geplaatst achter de toegangsdeuren van de balkons om licht tegen te houden wanneer deze deuren geopend worden tijdens een voorstelling. Maar liefst vijf technici zijn aan de slag gegaan om de lampen uit het plastic te halen en alle doeken weer in te hangen. Voor drie technici is het een bijzondere dag. De heren Mirek Bos (u heeft hem vast wel eens horen zingen), Marco Spek en Joris Hol zijn door onze hoofd techniek Quinten den Hartog onderscheiden met de 'zilveren krommer'. Deze onderscheiding kun je ontvangen wanneer je als technicus 25 jaar in het vak werkzaam bent en bestaat uit een kromme spijker van zilver die je als speld aan je kleding kunt opdoen. Vriendinnen en ouders waren aanwezig in de foyer tijdens deze feestelijke uitreiking.
Ik wens u de komende maanden een heerlijke voorstellingen toe en kom a.u.b. snel kijken naar het resultaat waarvan we hopen dat u er blij mee bent.
Tot in het theater!
Warme groet,
Arjen Berendse
