De komende weken geven we een aantal betrokkenen van de verbouwing het woord. Wie zijn ze en wat is hun rol in het hele proces? Deze week is architect Paul van Eijk aan de beurt.
Paul, vertel eens iets over jezelf en je functie?
Ik ben architect, 48 jaar, heb een vriendin en twee kinderen van bijna 14 en 16 jaar. Ik woon en werk in Houten en ben sinds 2018 voor mezelf begonnen. Ik heb werkelijk allerlei soorten verschillende projecten gedaan. Naast bedrijfspanden ook gebouwen waar veel mensen uit Houten komen, zoals de Roskam, het hospice, sporthal The Dome en op dit moment bijvoorbeeld de oude schilderswinkel aan Het Plein 23. En soms komen ineens de meest krankzinnige en vreemde dingen langs, zoals het ophangen van een balkon in een theater ;-).
Wat is er bijzonder aan de opdracht bij Aan de Slinger?
Nou, ik vraag me af of het ooit eerder is gebeurd en gelukt om in een bestaande theaterzaal nog zo'n balkon te maken. Natuurlijk moeten er hier en daar wat concessies gedaan worden met betrekking tot bijvoorbeeld de zichtlijnen en doorloophoogtes. We hebben ook naar techniek gekeken; hoe is het geluid dan onder het ‘oude’ balkon, want ineens hangt daar een ander balkon boven. Een bestaand gebouw met ook nog een doos-in-doos constructie en al die techniek die erbij komt kijken, dat is echt wel heel apart.
Gaat dat goed komen dan?
Jazeker, er is van tevoren ontzettend veel uitgezocht. Je begint natuurlijk altijd met een ontwerp, het uittekenen (zie afbeeldingen onderaan de pagina, red.) en het uitzoeken van dingen voordat je ook daadwerkelijk gaat bouwen. De verhouding tussen voorbereiding en uitvoering is bij deze verbouwing echt compleet anders. Er is hier heel veel meer tijd en kosten gestoken in de voorbereiding. Puur omdat het noodzakelijk is, ook omdat we natuurlijk maar een hele korte periode hebben waarin het gedaan moet worden, zonder mogelijkheid tot uitloop. Daarbij blijft het gebouw ook nog in gebruik voor muziekscholen en dergelijke.
Ben je tijdens de verbouwing tegen verrassingen aangelopen?
Nee, door de voorbereiding is het eigenlijk allemaal grotendeels gegaan zoals we van tevoren hebben uitgezocht. Het enige dat nog een klein beetje uitzoeken was, is hoe de technici naar de bruggen toe gaan. We hebben een deel van de brug weggehaald, omdat op die plek het balkon kwam. En dat was net de toegang voor de technici tot hun werkplek, dus dat moet iets opgeschoven worden zonder dat het publiek daar tegenaan zit te kijken.
Wat is het leukste onderdeel van deze verbouwing voor jou?
De complexiteit. En dat je met zoveel deskundige mensen bij elkaar zit. Dat is eigenlijk het leuke van elk project, de samenwerking met elkaar. En dat is hier nog intensiever, omdat het zo complex is. En dat je zo ontzettend afhankelijk bent van elkaars disciplines. Superleuk is dat.
Wat is het spannendste moment van de verbouwing voor jou?
Zodra er ook maar iets van de constructie stond van het balkon ben ik erop geklommen en heb ik al hurkend geprobeerd de zitpositie na te bootsen. Om te kijken wat je allemaal ziet van het podium, oftewel de zichtlijnen. Dat is wel het meest spannende. Het is natuurlijk minder optimaal dan wanneer je het helemaal in de nieuwbouw mee zou nemen. Maar ik denk dat je daar gewoon hartstikke mooie plekken bij hebt.
Hoe verloopt de samenwerking met de andere partijen?
Ja, fantastisch. In de bouw werk je heel vaak met andere partijen. Bij deze verbouwing zijn het veel partijen die al vaker dingen met elkaar hebben gedaan. En dat helpt natuurlijk wel enorm. Iedereen heeft er lol in. We moeten samen ook een A-game neerzetten, want het is natuurlijk complex. Er zitten heel veel dingen in die technisch voor iedereen nieuw zijn. Denk aan de staalleverancier; die hebben natuurlijk al weet ik het hoeveel staalconstructies gemaakt, maar die moeten dan hier ineens veren ertussen gaan maken. Dus het is voor iedereen ook net even wat anders.
Tot slot: welke voorstelling zou jij na de verbouwing willen zien vanaf het nieuwe balkon?
Ik vind natuurlijk de dansvoorstellingen van mijn eigen dochter in het theater het leukst. Ze doet tpk (theaterproductie) bij Stardance. Zij speelt dan een musical, waarbij ze staat te zingen en te dansen op het podium. Verder hou ik helemaal niet van grote musicalproducties, maar de bekendere namen uit de cabaretwereld vind ik wel leuk. En tegelijkertijd ook juist de nieuwe, beginnende artiesten in een wat kleiner theater zoals Aan de Slinger. Of de net wat apartere theaterproducties, dan vind ik juist die verrassing leuk. Net als in een restaurant: hoewel ik eigenlijk alles lust, kies ik altijd het verrassingsmenu.
Meer weten over Paul Architectuur? Kijk dan hier!
Interview: Suzan Linde, Publiciteit & Marketing Aan de Slinger
Update verbouwing
Net zoals vorige week wordt er hard gewerkt aan de afwerking. Om te zien wat er in een week gebeurt, is een steeds scherpere blik nodig. In het werk worden we vaker meegenomen door de uitvoerder in kleine, maar soms bijzondere beslissingen die tijdens het werk moeten genomen worden en die weliswaar op tekening staan, maar in de werkelijkheid er dan toch anders uitzien of zelfs voelen. Neem bijvoorbeeld de zichtbare rand van het tweede balkon (zie foto). De zeer bepalende berkenplaten waar de hele zaal mee bekleed is, wilden we door laten lopen op de rand. In het kader van duurzaamheid hebben we de platen die vrijkwamen van de plek van de techniek en onder de tribune bewaard, ook om niet te veel verschil in de kleur te veroorzaken. U ziet op de foto dat de berkenplaten zijn geplaatst, maar dat de zwarte rand eronder wel heel hoog is, hoger en bepalender dan we hadden gedacht. In overleg met de uitvoerder gaan we deze zwarte rand ook bekleden met berkenplaten. We weten niet of we nog genoeg materiaal hebben, wellicht dat we toch nog wat moeten bijbestellen.
Luchtbehandeling
Een niet zo bekend, maar heel belangrijk deel van uw theaterbeleving is de luchtbehandeling die wordt uitgevoerd door de firma Warmtebouw, tevens onze onderhoudspartij. Tijdens de voorstelling bevindt u zich met heel veel mensen in een gesloten ruimte. U wilt graag door blijven ademen en/of niet in slaap vallen. Hoe frisse lucht in een grote zaal komt en weer afgezogen wordt vereist vakwerk en is in elke theaterzaal weer anders, afhankelijk van de maat, de vorm etc. In onze zaal wordt de lucht via een vierkante koker (ong.110x110cm), links en rechts boven in de zaal via ronde af te stellen gaten de zaal in geblazen. De druk en de snelheid van de luchtverplaatsing bepaalt ook het geluid (gezoem) dat voor de voorstelling weer zo zacht mogelijk moet zijn. Het is dus een hele fijne afstemming tussen maatvoering van de kokers en de hoeveelheid te verplaatsen lucht. Daarom zijn de kokers ook zo groot. Achter het toneel bovenin zijn grote roosters die de lucht weer afzuigen. Met de komst van het tweede balkon krijgt het bestaande balkon een dakje boven zich. De frisse lucht uit de grote vierkante kokers bereikt het publiek op het 'oude' balkon niet. Hiervoor moest een oplossing bedacht worden. De grote vierkante kokers zijn ingekort om het tweede balkon te kunnen plaatsen. Deze worden verlengd met ronde kokers van 25 cm doorsnee en lopen tegen het plafond door over de breedte van de zaal. Vanuit deze koker gaan acht kleinere kokers via de achterwand door de vloer naar een rooster in het plafond ofwel boven het publiek op het 'oude' balkon. Volgt u het nog? Op deze wijze krijgt het publiek op het 'oude' balkon ook voldoende frisse lucht.
Tot slot heeft de lucht niet alleen voldoende zuurstof, maar helpt het ook bij het koelen van de zaal. Klinkt misschien vreemd, maar we gebruiken meer elektra om te koelen dan gas om te verwarmen.
Tot volgende week, Arjen Berendse
